اثربخشی زوج‌درمانی طرحواره‌محور بر خودتنظیمی هیجانی، شفقت به خود و فرسودگی زناشویی زوجین متعارض شهر تهران | ||
| مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد | ||
| مقاله 24، دوره 66، شماره 1، فروردین و اردیبهشت 1402 اصل مقاله (1.31 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22038/mjms.2025.57695.3363 | ||
| نویسندگان | ||
| آناهیتا ثمررخی1؛ فریبرز درتاج* 2؛ مژگان سپاه منصور3 | ||
| 1دانشجوی دکترای روانشناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. | ||
| 2استاد گروه روانشناسی تربیتی دانشگاه علامه طباطبائی. | ||
| 3دانشیار گروه روانشناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. | ||
| چکیده | ||
| مقدمه: هدف پژوهش حاضر اثربخشی زوج‌درمانی طرحواره‌محور بر خودتنظیمی هیجانی، شفقت به خود و فرسودگی زناشویی زوجین متعارض شهر تهران در سال 99-98 بود. روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. روش‌کار: جامعه آماری شامل کلیه زوجین متعارض شهر تهران و حجم نمونه شامل 20 نفر در گروه آزمایش و20 نفر در گروه کنترل که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری شامل پرسشنامه 36 سوالی دشواری در تنظیم هیجان گرتز و روئمر (2004)، پرسشنامه 21 سوالی فرسودگی زناشویی پاینز (1996)، و پرسشنامه 26 سوالی شفقت به خود نف (2003) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس عاملی با اندازه‌گیری مکرر استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین میانگین نمرات پس آزمون زوجین متعارض دچار فرسودگی زناشویی، شفقت به خود و خودتنظیمی هیجانی گروه آزمایش و گواه در زوج‌درمانی طرحواره‌محور وجود داشت (001/0=P). نتیجه‌گیری: تفاوت معناداری در زوج‌درمانی طرحواره‌محور بر فرسودگی شغلی و شفقت به خود وجود داشت، و این نتایج با تمامی تحقیقات انجام شده همسو بوده که نشان‌دهنده اثر طرحواره درمانی در کاهش و حل تعارضات زناشویی است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| زوج‌درمانی طرحواره‌محور؛ خودتنظیمی هیجانی؛ شفقت به خود؛ فرسودگی زناشویی | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 72 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 50 |
||