مقایسه اثربخشی زوج‌درمانی پذیرش و تعهد با زوج‌درمانی هیجانمدار بر پذیرش خود در زنان نابارور | ||
| مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد | ||
| مقاله 8، دوره 66، شماره 2، خرداد و تیر 1402 اصل مقاله (938.08 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| نویسندگان | ||
| شمیم شامل1؛ زهرا باقرزاده‌گل‌مکانی* 2؛ مصطفی بُلقان‌آبادی3 | ||
| 1دانشجوی دکتری روانشناسی، گروه روانشناسی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران. | ||
| 2گروه روانشناسی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران (نویسنده مسئول) | ||
| 3گروه روانشناسی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران. | ||
| چکیده | ||
| مقدمه: ناباروری گاهی می‌تواند توانایی‌های فردی و اجتماعی زنان را تحت‌تأثیر قرار دهد. از طرفی ایجاد تنش‌های جسمی، عاطفی و روانی در مورد زنان نابارور، سبب نگرانی‌هایی در این افراد می‌شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی زوج‌درمانی پذیرش و تعهد با زوج‌درمانی هیجانمدار بر پذیرش خود در زنان نابارور بود. روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام زنان نابارور 25 تا 45 سال شهر مشهد بود. از بین آنها با رعایت معیارهای ورود به پژوهش، 45 نفر از افرادی که حداقل نمره را از پرسشنامه‌ها کسب نموده بودند را بصورت دردسترس و با رعایت همتاسازی از لحاظ تحصیلات، مدت زمان ناباروری انتخاب شدند و به نسبت مساوی به‌صورت تصادفی در دو گروه (15 نفر گروه زوج‌درمانی هیجانمدار و 15 نفر گروه زوج‌درمانی پذیرش وتعهد) و یک گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. پس از اجرای پیش‌آزمون، آزمودنیهای گروه آزمایشی، پروتکل زوج‌درمانی پذیرش و تعهد براساس برنامه درمانی هایز و استروشال (21) و پروتکل زوج‌درمانی هیجانمدار بر اساس برنامه درمانی جانسون (15) به مدت 8 جلسه درمانی (هر هفته یک جلسه و هر جلسه 90 دقیقه) توسط درمانگر را دریافت کردند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پذیرش بی‌‌قید و شرط خود چمبرلین و هاگا (2001) بود. دادههای حاصل از این پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS-27 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: یافتهها نشان داد بین اثربخشی دو گروه‌درمانی زوجی پذیرش و تعهد و زوج‌درمانی هیجانمدار در افزایش میزان پذیرش بی‌قیدوشرط خود در زنان نابارور تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین دو گروه اثربخش بوده‌اند؛ اما در ثبات نتایج، گروه‌درمانی زوجی پذیرش و تعهد در مرحله پیگیری نتایج پایداری را گزارش کرده؛ ولی گروه زوج‌درمانی هیجانمدار علیرغم اثربخشی و بهبود نمرات میانگین پذیرش بی‌قیدوشرط خود نسبت به مرحله پیش‌آزمون، در مرحله پیگیری این نتایج پایدار نبوده است. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که درمان پذیرش و تعهد نسبت به زوج‌درمانی هیجانمدار در بهبود پذیرش بی‌قیدوشرط خود تأثیر بسزایی داشته است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| زوج‌درمانی پذیرش و تعهد؛ زوج‌درمانی هیجانمدار؛ پذیرش خود؛ ناباروری | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 325 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 187 |
||