میانجی گری ناگویی خلقی در ارتباط بین بدرفتاری های دوران کودکی با قلدری سایبری در نوجوانان | ||
| مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد | ||
| مقاله 41، دوره 65، شماره 5، آذر و دی 1401 اصل مقاله (817.53 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| نویسندگان | ||
| فیروزه مجدی1؛ مصطفی بلقان آبادی* 2؛ احمد منصوری3؛ مهدی اکبرزاده3؛ محمدرضا خدابخش3 | ||
| 1دانشجوی دکتری روانشناسی، گروه روانشناسی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران | ||
| 2گروه روانشناسی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران (نویسنده مسئول) | ||
| 3گروه روانشناسی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران | ||
| چکیده | ||
| مقدمه: با روند رو به فزونی کاربرد شبکه های اینترنتی، ارتباط برقرار کردن بین افراد به سهولت رخ می دهد که می تواند همراه با مشکلاتی باشد. پژوهش پیش رو به هدف بررسی میانجی گری ناگویی خلقی در ارتباط بین بدرفتاری دوران کودکی با قلدری سایبری در نوجوان ها صورت گرفت. روش کار: پژوهش حاضر توصیفی، نوع همبستگی بود که به روش الگویابی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی نوجوانان پانرده تاهفده ساله دوره دوم متوسطه مشهد بود که در سال تحصیلی 1400-1399 در حال تحصیل بوده اند. با این هدف، 471 دانش آموز با نمونهگیری خوشهای تصادفی برگزیده شدند. داده ی پژوهش با کمک پرسشنامه برخط در دبیرستان های ناحیه دو مشهد گردآوری شد. ابزار پژوهش عبارت بود از قلدری سایبری پاتچین و هیندوجا (2016)، ناگویی خلقی بگبی و همکاران (1994) و کودک آزاری محمد خانی و همکاران (1392) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از معادلات ساختاری در نرم افزار Spss26 و Smart PLS3 انجام شد. نتایج: نتایج حاصل از معادلات ساختاری نشان داد که مسیرهای مستقیم بدرفتاری کودکی- ناگویی خلقی، ناگویی خلقی- قلدری سایبری معنادار بودند، اما مسیر غیر مستقیم از بدرفتاری دوران کودکی به قلدری سایبری با میانجیگری ناگویی خلقی معنادار نبود و مدل مورد نظر برازش مناسبی نداشت. نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از یافته ها به ضرورت توجه به ناگویی خلقی در کاهش قلدری سایبری تاکید کرد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| بدرفتاری های دوران کودکی؛ قلدری سایبری؛ ناگویی خلقی؛ نوجوانان | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 313 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 264 |
||