اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر اختلال خواب، نشخوار فکری و ناگویی هیجانی در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر | ||
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد | ||
مقاله 21، دوره 65، شماره 5، آذر و دی 1401 اصل مقاله (989.53 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22038/mjms.2023.62784.3690 | ||
نویسندگان | ||
مریم دانا1؛ فرناز کشاورزی ارشدی* 2؛ فریبا حسنی3؛ پروانه محمدخانی4 | ||
1دانشجوی دکتری، گروه روان شناسی سلامت، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران | ||
2دانشیار، گروه روانشناسی بالینی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسالمی، تهران، ایران | ||
3استادیار، گروه روانشناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه ازاد اسلامی، تهران، ایران | ||
4استاد گروه روانشناسی بالینی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی | ||
چکیده | ||
هدف: هدف از انجام پژوهش بررسی اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر اختلال خواب، ناگویی هیجانی و نشخوار فکری بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر بود. روش: به منظور انتخاب شرکت کنندگان، از بین زنان مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر مراجعه کننده به دولتی درمانی شهر کرمان در سال 1400، 4305 نفر بیمار بر اساس معیارهای ورود و خروج مطالعه انتخاب شدند و در دو گروه شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی طی 12 جلسه هفتگی بر اساس راهنمای سگال و تیزدل انجام شد و گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکرد. پرسشنامه های اختلال خواب، ناگویی هیجانی و نشخوار فکری در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تکمیل شد. نتایج: یافته های حاصل از تحلیل آنالیز واریانس آمیخته نشان داد که شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی در بهبود اختلال خواب و نشخوار فکری در مرحله پس آزمون و پیگیری تاثیرمعناداری داشته است اما در متغیر ناگویی هیجانی تاثیر معناداری نداشت. نتیجه گیری: شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر بهبود سلامت عمومی زنان بیمار مبتلا به سندر روده تحریک پذیر موثر است اما لازم است برای تایید این نتیجه، این روش درمانی در مردان نیز مورد بررسی قرار گیرد . | ||
کلیدواژهها | ||
شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی؛ سندرم روده تحریک پذیر؛ اختلال خواب؛ نشخوار فکری؛ ناگویی هیجانی | ||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 576 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 509 |