تأثیر تمرینات آبی بر حس عمقی مفصل مچ پای بیماران مبتلا به سکته مغزی: یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده | ||
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد | ||
مقاله 1، دوره 64، شماره 4، مهر و آبان 1400، صفحه 3404-3415 اصل مقاله (854.79 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22038/mjms.2021.18777 | ||
نویسندگان | ||
حسین بابایی پور* 1؛ علیرضا وکیلیان2؛ منصور صاحب الزمانی3؛ فریبرز محمدی پور4؛ محمود شیخ فتح الهی5 | ||
1استادیار آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، گروه علوم ورزشی ،دانشگاه ولی عصر (عج) رفسنجان، رفسنجان، کرمان، ایران | ||
2دانشیار گروه آموزشی نورولوژی و مرکز تحقیقات بیماریهای غیرواگیر، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان | ||
3استاد گروه آموزشی آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنرکرمان، کرمان، ایران | ||
4دانشیار گروه آموزشی بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنرکرمان، کرمان، ایران | ||
5استادیار آمار زیستی، ﻣﺮﻛﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻗﻠﺐ و ﻋﺮوق شهید رﺟﺎﯾﻲ، مرکز آموزشی، تحقیقاتی و درمانی قلب و عروق شهید رجایی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران | ||
چکیده | ||
مقدمه: از جمله عوارض شایع در بیماران سکته مغزی، اختلالات حسی به ویژه حس عمقی است. شواهدی وجود دارد که آب درمانی با توجه به چالش کشاندن سیستم حسی و تعادلی به عنوان یکی از روشهای درمانی این عارضه میباشد. هدف این مطالعه تعیین تأثیر 6 هفته تمرین در دو عمق مختلف آب بر حس عمقی مفصل مچ پای بیماران مرد مبتلا به سکته مغزی میباشد. روشکار: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفیشده میباشد. تعداد 30 بیمار مرد مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک مزمن به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در 3 گروه 10 نفری شامل دو گروه تمرینی (کم عمق، عمیق) و یک گروه کنترل قرار گرفتند. گروههای مداخله به مدت 6 هفته (3 جلسه در هفته) به پروتکل تمرینات آبی پرداختند و گروه کنترل هیچگونه تمرینات آبی را تجربه نکردند. همه گروهها قبل و بعد از مداخله جهت ارزیابی میزان حس عمقی با گونیامتر پدالی مورد بررسی و دادهها با استفاده از آنالیز کوواریانس و آزمون تعقیبی Tukey مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند. نتایج: نتایج نشان داد پس از حذف اثر مخدوش کنندگی حس عمقی قبل از مداخله، سه گروه مورد بررسی، از نظر میانگین حس عمقی بعد از مداخله، تفاوت معنی داری با یکدیگر ندارند (058/0=P). نتیجه گیری: با توجه به عدم تفاوت معنیدار در حس عمقی مفصل مچ پا در دو گروه تمرینی، توصیه نمیشود و نمیتواند پروتکل تمرینات آب درمانی به عنوان یک روش ایمن و رویکردی نوین در روند بهبود حس عمقی بیماران سکته مغزی ایسکمیک مزمن مورد توجه و استفاده قرار گیرد. هر چند ممکن است با افزایش مدت زمان تمرینات و یا با شدت بیشتر تمرینات بتوانند روی حس عمقی مفصل مچ پا تأثیرگذار باشند. | ||
کلیدواژهها | ||
تمرین در آب؛ سکته مغزی ایسکمیک مزمن؛ حس عمقی مفصل مچ پا | ||
مراجع | ||
1 -Han J, Waddington G, Adams R, Anson J, Liu Y. Assessing proprioception: a critical review of methods. Journal 8- Ebrahimpoor M, Lajavardi L, Fallah S, Taghizade G. Sensitivity and specificity of Timed Up and Go test, | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,166 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 560 |