بررسی نتایج حاصل از کاتترگذاری ورید مرکزی با استفاده از تکنیک ساژیتال مورب در نوزادان و کودکان | ||
نوید نو | ||
مقاله 5، دوره 23، شماره 73، خرداد 1399، صفحه 47-56 اصل مقاله (389.24 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22038/nnj.2020.45521.1195 | ||
نویسندگان | ||
عظیم معتمدفر1؛ محمد مومن غریبوند* 1؛ شیده عصار2؛ علیرضا تیموری3؛ مهدی خوگر4؛ گلشن میرمومنی5 | ||
1استادیار، گروه رادیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندیشاپور اهواز، اهواز، ایران | ||
2دانشیار، گروه اطفال، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندیشاپور اهواز، اهواز، ایران | ||
3استادیار، گروه جراحی مغز و اعصاب، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندیشاپور اهواز، اهواز، ایران | ||
4دانشجوی پزشکی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندیشاپور اهواز، اهواز، ایران | ||
5کارشناس ارشد، گروه آمار و اپیدیمیولوژی، بیمارستان گلستان، دانشگاه علوم پزشکی جندیشاپور اهواز، اهواز، ایران | ||
چکیده | ||
مقدمه: کاتترگذاری ورید مرکزی یکی از شایعترین اعمالی است که توسط جراحان اطفال انجام میشود. با این وجود، استفاده از این کاتترها عوارضی را به همراه خواهد داشت که در این میان کودکان نسبت به بالغین حساسیت بیشتری نسبت به این عوارض دارند. با توجه به اهمیت این موضوع، مطالعه حاضر با هدف تعیین نتایج حاصل از کاتترگذاری ورید مرکزی با استفاده از روش ساژیتال مورب در نوزادان و کودکان انجام شد. مواد و روشها: در این مطالعه که به صورت آیندهنگر انجام شد، برای 117 بیمار تحت هدایت تصاویر چندگانه سونوگرافی، فلورسکوپی و آنژیوگرافیک، کاتتر ورید مرکزی تعبیه گردید. اولویت در کارگذاری کاتتر به این صورت است که ابتدا ورید ژیگولار جهت تعبیه CVL (Central Venous Line) انتخاب شده و در صورت عدم موفقیت در کارگذاری کاتتر در این رگ به ترتیب ورید سابکلاوین و ورید فمورال جهت این امر مورد استفاده قرار میگیرند. بیماران دو ساعت بعد از کار گذاشتن کاتتر و سپس هر 24 ساعت تا روز بعد از برداشتن کاتتر معاینه شدند.PT (Prothrombin Time)، NRI(International Normalized Ratio) و تعداد پلاکتها قبل از کارگذاری کاتتر اندازهگیری شدند. سن، جنس، سایز کاتتر، محل کارگذاری کاتتر، تعداد تلاش برای کاتترگذاری موفق، زمان استفاده از کاتتر، علت عدم استفاده از کاتتر و عوارض برای هر بیمار ثبت گردید. برای بررسی فرضیات و سؤالات پژوهش از روشهای آمار توصیفی و تحلیلی از جمله کای اسکوئر، t و رگرسیون لجستیک استفاده شد. یافتهها: مدت زمان نگهداری کاتتر به طور میانگین 18/7±85/8 روز بود. ارتباط معناداری بین تعداد تلاشها برای کارگذاری کاتتر و میزان بروز عوارض مرتبط با کارگذاری کاتتر مشاهده شد. همچنین ارتباط معناداری بین مدت زمان استفاده از کاتتر و میزان بروز عوارض مرتبط با نگهداری آن به دست آمد. از مجموع 117 بیماری که برای آنها کاتتر ورید مرکزی تعبیه شده بود، 92 نفر (78 درصد) هیچگونه عارضهای نداشتند، پنج نفر (4 درصد) دچار عوارض مرتبط با کارگذاری کاتتر و 20 نفر (17 درصد) دچار عوارض مرتبط با نگهداری کاتتر شدند. در این مطالعه شایعترین عارضه مرتبط با کارگذاری کاتتر، هماتوم و خونریزی بود که خود به خود برطرف شده و تهدیدکننده نبود. در این مطالعه عوارض تهدیدکننده حیات مانند پنموتوراکس و هموتوراکس مشاهده نشد که به نظر میرسد به دلیل استفاده از هدایت تصویری و روش مناسب در کارگذاری کاتتر، میزان بروز این عوارض کاهش یافته است. نتیجهگیری: نتایج نشان دادند که استفاده از هدایت تصویری در قرار دادن کاتتر ورید مرکزی با میزان بالای موفقیت در درج کاتتر ورید مرکزی و کاهش تعداد تلاشها برای قرار دادن کاتتر در کودکان و نوزادان همراه میباشد. با توجه به میزان بروز پایین عوارض در استفاده از روش هدایت تصویری در قرار دادن کاتتر ورید مرکزی، به جایگزینی این روش با روشهای سنتی توصیه میشود. | ||
کلیدواژهها | ||
کاتترهای داخل وریدی مرکزی؛ عوارض؛ سونوگرافی؛ کودکان و نوزادان | ||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,144 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 789 |