مقایسه میزان آنزیم لاکتات دهیدروژناز (LDH) در بزاق بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن قبل و بعد از درمان پریودنتال | ||
نوید نو | ||
مقاله 2، دوره 23، شماره 73، خرداد 1399، صفحه 14-21 اصل مقاله (425.46 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22038/nnj.2020.44515.1188 | ||
نویسندگان | ||
علی بنی هاشم راد1؛ مهدی غلامی2؛ شادی ثقفی خادم3؛ سید اسحاق هاشمی4؛ نرگس شاهرخی5؛ عبد الله جوان رشید6؛ علی لبافچی* 7 | ||
1دانشیار پریودانتیکس، مرکز تحقیقات دندانپزشکی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران | ||
2استادیار، گروه جراحی دهان، فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران | ||
3استاد آسیبشناسی دهان، فک و صورت، مرکز تحقیقات بیماریهای دهان، فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران | ||
4دانشیار بیوشیمی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران | ||
5دندانپزشک، مشهد، ایران | ||
6کارشناس آمار، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران | ||
7دانشجوی دندانپزشکی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران | ||
چکیده | ||
مقدمه:بیماری پریودنتال یک بیماری التهابی بافتهای حمایتکننده دندان است که توسط میکروارگانیسمهای خاص ایجاد شده و منجر به تخریب پیشرونده لیگامان پریودنتال PDL(Periodontal Ligament) و استخوان آلوئول همراه با تشکیل پاکت یا تحلیل لثه و یا هر دو میشود. امروزه از بزاق به عنوان یک مایع تشخیصی در پزشکی و دندانپزشکی استفاده شده و فرآوردههای آن (همچون آنزیمها، ایمنوگلوبینها، هورمونها و فرآوردههای باکتریایی) میتواند نشاندهنده بیماریهای پریودنتال باشد. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف اندازهگیری آنزیم LDH(Lactic Dehydrogenase) در بزاق بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن مراجعهکننده به بخش بیماریهای لثه دانشکده دندانپزشکی مشهد پیش از درمان و مقایسه آن با مقادیر پس از درمان انجام شد. مواد و روشها:این مطالعه در ارتباط با بیماران مراجعهکننده به بخش پریودانتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1394 انجام شد. پژوهش حاضر یک مطالعه مداخلهای به صورت مبتنی بر هدف میباشد. پس از ارائه فراخوان، نمونهگیری از 30 بیمار صورت گرفت. میزان Attachment lossبه صورت پاکت با عمق 6-4میلیمتر به عنوان معیار ورود به پژوهش در نظر گرفته شد و حتیالمقدور از نظر کنترل پلاک یکسان انتخاب گردید. نمونههای بزاق بیماران مبتلا به پریودنتیت متوسط قبل از درمان فاز یک (Scaling &Root Planningو آموزش بهداشت) و چهار هفته پس از درمان تهیه شد. حدود 3 میلیمتر از بزاق کامل تحریکنشده به کمک Spittingmethodاز هر نفر جمعآوری گردید و بلافاصله داخل میکروتیوبی با دمای 20- درجه قرار گرفت و به آزمایشگاهی با دمای 80- درجه انتقال یافت. پیش از شروع کار، دمای تمام نمونهها به دمای اتاق رسید و نمونهها به مدت 5 دقیقه با سرعت 3000 دور در دقیقه سانتریفیوژ شدند. از مایع شفاف رویی جهت آنالیز میزان LDHاستفاده گردید. دادههای به دست آمده با استفاده از نرمافزار آماری SPSSو آزمون tتحلیل شدند. یافتهها:یافتهها نشان دادند که میانگین سطح LDHبیماران قبل از درمان 8/57±1484 و میانگین آن پس از درمان 4/25±1112 میکروگرم بر لیتر بوده است. سطح LDHبزاق بیماران قبل و بعد از درمان تفاوت معناداری با یکدیگر داشت (01/0P=). نتیجهگیری:نتایجنشاندادندکهسطحآنزیم LDHبهطورقابلملاحظهایدربزاقبیمارانپریودنتالقبل از درمان نسبت به پس از درمان بالاتربودکهاینخودناشیازفرایندهای پاتولوژیکی میباشدکهدربافتپریودنتالاتفاقافتادهومنجربه آزادسازیاین آنزیمهایدرونسلولیشدهاست. | ||
کلیدواژهها | ||
پریودنتیت مزمن؛ لاکتات دهیدروژناز؛ بزاق | ||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 919 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 353 |